کارت مغناطیسی را می‌توان یکی از کارت های هوشمند موجود در دنیا معرفی نمود که به صورت تماسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگر به یک کارت مغناطیسی نگاه کنید یک نوار سیاه یا قهوه‌ای در پشت آن دیده می‌شود که مشخصه اصلی کارت های مغناطیسی است. این دسته از کارت ها قابلیت کد گذاری و شخصی‌سازی اطلاعات را دارند و خواندن اطلاعات ذخیره شده در آن‌ها فقط از طریق دستگاه‌های کارت خوان امکان‌پذیر است.
ساختار کارت مغناطیسی چگونه است؟
کارت مغناطیسی شامل یک نوار مغناطیسی است که از هزاران ذره آهن تشکیل شده است و اطلاعات مهم بر روی همان نوار مغناطیسی ذخیره می شوند. این کارت ها بر اساس میزان انرژی مغناطیسی مورد استفاده در آن ها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:
HiCo
اطلاعات بر روی آن‌ها به سختی خراب می‌شود برای کارت هایی مناسب است که به طور دائم مورد استفاده قرار می‌گیرند و نیاز به طول عمر دارند مانند کارت های پرسنلی، کارت های بانکی که طولانی مدت از آن‌ها استفاده می‌کنیم.
LoCo
در این کارت ها انرژی مغناطیسی کمتری به کار می‌رود و بنابراین هزینه پایین‌تری نسبت به (HiCo) دارند این نوع کارت ها برای کارت های هدیه، کارت های باشگاه مشتریان و کلا کارت هایی که نیاز به استفاده دائم ندارند، مناسب است.
معمولا در جلوی کارت های مغناطیسی تعدادی عدد و شماره قرار دارد مانند کارت های بانکی و نوار مغناطیسی مشکی رنگ در پشت آنهاست که رمزگذاری شده و شامل اطلاعات مهم برای شناسایی کارت است. هنگامی که نوار مغناطیسی رمزگذاری می‌شوند، شماره سریال منحصر به فرد بر روی نوار ذخیره می‌شود. این شماره سریال توسط دستگاه POS یا دستگاه قفل کنترل دسترسی شناخته می‌شود و شما می‌توانید از آن استفاده کنید. اگر دقت کرده باشید، برای همین است هنگامی که یک کارت مغناطیسی مانند کارت بانکی به شما داده می‌شود، تاکید می‌گردد نوار مشکی رنگ پشت آن تخریب نشود؛ چون اگر تخریب شود دستگاه کارتخوان نمی‌تواند اطلاعات آن را بخواند و بدین ترتیب دیگر قابل استفاده نیست.