نگاتیو در عکاسی به دوربین هایی تعلق دارد که کمی قدیمی تر هستند. این دوربین ها دوربین های آنالوگ می باشند. دوربین های آنالوگ برای اینکه عکس های خود را به نمایش بگذارند باید عکس ها را با روش قدیمی به چاپ در تاریک خانه به چاپ برسانند. دوربین های آنالوگ هنوز هم در میان کاربران و عکاسان طرفداران خاص خود را دارد. عکس negative یادگاری زیباییست از دوران قدیمی حرفه ی عکاسی. در ادامه ی مقاله ی پیشرو قصد داریم در خصوص نگاتیو توضیح بیشتری ارائه دهیم.
معنای نگاتیو در عکاسی
نگاتیو در عکاسی به معنای فیلم نوردیده ای است که ظاهر و ثابت شده و در نور معمولی اتاق می توان آن را دید. انواع نگاتیوهای سیاه و سفید به نسبت فرمتشان با ضخامت های مختلفی تولید می شوند. این ضخامت ها در حدود ۰.۱۲ میلی متر تا ۰.۲ میلی متر است. اما همین ضخامت ناچیز از چندین لایه ی مجزا ایجاد شده است. هریک از این لایه ها وظیفه خاصی به عهده دارند که در تشکیل یک فیلم عکاسی بی نقص کاربرد دارند.
لایه های فیلم عکس negative
لایه ی بالایی یا اولیه
لایه ی بالایی یا اولیه ی فیلم نگاتیو عکس لایه ضد خش است. این لایه با وظیفه محافظت از لایه های زیرین ایجاد می شود. در زیر این قسمت مخلوطی از ژلاتین و ماده حساس به نور قرار گرفته است که تصویر نهایی را تشکیل می دهند و شما می توانید انچه که دوربین به ثبت رسانده را تشخیص دهید. ماده حساس به نور مخلوطی از ذرات ریز کریستال های برمید، کلرید و یدید نقره که در ژلاتین است. این مخلوط همگن، “امولسیون” نام داشته و به لایه ی دوم فیلم عکس negative اختصاص دارد.
لایه ی دوم یا امولسیون
در مخلوط امولسیون فیلم نگاتیو عکس به جز موارد ذکر شده در بخش قبلی، مقدار مشخصی سولفید نقره نیز وجود دارد. این ماده نقش بسیار مهمی در تشکیل تصویر ایفا می کند. سایز و نوع کریستال های برمید، یدید و کلرید نقره موجود در امولسیون، تعیین کننده میزان حساسیت نگاتیو (ASA) به نور می باشد. در واقع این حساسیت به خودی خود تشکیل دهنده ی سیستم چاپ عکس می باشد. هر عکسی که قرار باشد به چاپ برسد؛ باید تا حد مشخصی نور ببیند. به طور کلی هر قدر سایز کلرید نقره و کریستال های مرتبط بزرگ تر باشد، نگاتیو حساس تر (ASA بالاتر) خواهد بود.
لایه ی سوم، چهارم، پنجم و ششم فیلم negative
از لایه ی سوم به بعد فیلم نگاتیو به نوعی شاهد حضور لایه های مرتبط با استحکام و البته انعطاف پذیری فیلم هستیم. لایه سوم، شامل چسب مخصوصی می باشد که موجب چسبیدن امولسیون به لایه زیرین آن می گردد. البته لایه چهارم در واقع از لحاظ ارزش ساختاری با امولسیون برابری می کند. قشر اصلی فیلم لایه چهارم آن است.
این لایه معمولا از جنس ترکیبات سلولز و یا پلاستیک بوده و به نوعی نگهدارنده امولسیون می باشد. لایه ی چهارم قشری محکم و در عین حال قابل انعطاف است. جالب است بدانید در سال های اولیه تاریخچه عکاسی از شیشه در این بخش استفاده می شد. در لایه پنجم نیز مجددا چسب مخصوص قرار دارد. لایه ششم هم یک ماده ی ضد هاله است که برای روند برگشت نور و انعکاس درست نور از لایه های بالایی کاربرد دارد.
پروسه ی ظهور عکس negative
همان طور که اشاره شد، امولسیون بخش اصلی تشکیل دهنده تصویر نگاتیو است. این بخش که حاوی انواع کریستال های برومید، کلرید و یدید نقره می باشد و حساسیت بالایی به نور دارد. هنگام عکس برداری، وقتی نور به فیلم اصابت می کند، دانه های کریستال هالید نقره، تحت تاثیر نور در حین یک فعل و انفعال ناپیدا، دانه های فلز نقره آزاد می کنند. در ابتدا یون های برمید تحت تاثیر نور، الکترون آزاد می کنند، سپس الکترون های آزاد شده با یون های مثبت نقره آزاد پیوند می خوردند.
در مرحله ی بعدی به کمک سولفید نقره که در امولسیون پراکنده می باشد، ترکیب ذکر شده به نقره فلزی بدون بار الکتریکی، تبدیل می شود. این دانه ها تا قبل از ظهور در محلول های شیمیایی قابل دیدن نیستند. پس از شستشوی فیلم با محلول مناسب روند ظهور عکس شکل می گیرد. برای حرفه ای شدن در این پروسه باید آموزش های لازم را طی کنید.